ANQUE COMAS AZAFRÁN, A BOCA QUE CHE SAIBA A PAN (Refraneiro popular galego)

Todos eles son pans galegos. Hai de centeo con uvas pasas, de broa (millo) e de mestura (millo e trigo). A razón de mercar tanta variedade a un tempo reside na nosa intención de atopar un pan de millo de calidade, como o que podiamos comer por aquí hai algúns anos, o pan de Graciela, que era a nosa panadeira oficial. Tempos foron!

Estes tres pedazos mercámolos en dúas panaderías diferentes de Ourense. Pero pouco teñen a ver co pan de millo do país -que nós non somos quen de atopar-. Referímonos ao pan olmo e que ao apretalo lixeiramente solta un pequeno “zume” ou “graxa” que o convirte nun auténtico manxar. Un símil co pan ao tratar este aspecto poderiamolo atopar no xamón, e considerar que aquel xamón que non solta certa graxa, non é de boa calidade.

Non obstante, o sabor deste pan é aceptable, aínda que sexa feito con millo de quén sabe onde.

Faremos un exercicio de imaxinación ao degustalo para lembrar os sabores e texturas do pan de broa de primeira calidade. 

Arriba: pan de broa (millo), Debaixo : pan de mestura (millo e trigo)

Pan de centeo con pasas